به نقل از «ایمنا»

راهکارهای برای مقابله با ناخن جویدن کودکان

تاریخ انتشار: ۱۴ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۸۲۱۶۰

کودکان ممکن است عادت‌هایی را داشته باشند که نشان از اضطراب و افسردگی در آنها باشد، در این بین توجه به عادت‌های اضطرابی مانند توجه به شدت و ضعف ناخن جویدن کودکان و اقدام به موقع برای رفع عادت نادرست می‌تواند نقش مهمی در سلامت روان کودکان داشته باشد.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، کودک ممکن است به دلایل زیادی مثل کنجکاوی، بی‌حوصلگی، تسکین استرس، عادت یا تقلید، ناخن‌هایش را بجود، ناخن جویدن متداول‌ترین مورد از به اصطلاح «عادت‌های عصبی» است که شامل مکیدن انگشت شست، پیچاندن مو کندن مو، دست کردن توی بینی و دندان قروچه هستند، این عادت همچنین یکی از مواردی است که می‌تواند در بزرگسالی هم ادامه یابد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بزرگ شدن می‌تواند بچه‌ها را مضطرب کند و بسیاری از این تنش‌ها و فشارها برای والدین قابل مشاهده نیست، اگر کودک ناخن‌هایش را در حد متوسطی می‌جود و به خودش آسیب نمی‌رساند و این کار را ناخودآگاه می‌کند، مثلاً هنگام تماشای تلویزیون، یا اگر در پاسخ به موقعیت‌های خاصی مانند یک اجرا یا امتحان تمایل به جویدن ناخن دارد، این فقط روش کنار آمدن با استرس جزئی است.

ناخن جویدن نشانه اضطراب درونی کودک است

متخصصان اطفال تاکید دارند یکی از رفتارهای شایع که در کودکان و حتی نوجوانان دیده می‌شود، ناخن جویدن است که گاهی اوقات موجب بروز اختلالات روانی در این افراد می‌شود. ناخن جویدن بیشتر نشانه اضطراب درونی کودک است که این حالت در افراد بزرگ‌تر شایع‌تر است. کودک از این طریق حالت تهاجمی خود را کنترل کرده و سعی می‌کند بر اضطراب خود غلبه کند و توجهش را از دنیای خارج قطع می‌کند و به درون خویش بازمی‌گردد.

گاهی اوقات این ناخن جویدن کودکان باعث مجروح شدن انگشتان آنها می‌شود؛ چون جویدن ناخن در کودکان منقلب و هراسان، تسکین ایجاد می‌کند و باعث آرامش آنها می‌شود، این کودکان به محض رها کردن این کار دچار اضطراب می‌شوند و دوباره شروع به ناخن جویدن می‌کنند.

متخصصان اطفال اعلام کردند که گاهی اوقات نیز ناخن جویدن بر اثر تقلید به وجود می‌آید؛ به این صورت که کودک ابتدا تقلید می‌کند و کم کم به صورت عادت در آنها به وجود می‌آید، کودکان خجالتی و کم رو، اغلب دچار این عادت ناپسند می‌شوند و در صورتی که عامل محیطی باعث ناخن جویدن شده، باید تا حد امکان سعی شود که فشار روحی بر کودک وارد نشود و از سخت‌گیری نسبت به کودک پرهیز شود.

چه موقع باید نگران ناخن جویدن کودک باشید

در موارد نادر، ناخن جویدن شدید می‌تواند نشانه اضطراب بیش از حد باشد. اگر ناخن جویدن باعث می‌شود انگشتان کودک دردناک یا خون‌آلود شود، اگر رفتارهای نگران‌کننده دیگری نیز دارد، مانند کندن پوست جایی از بدن خود یا بیرون کشیدن مژه‌ها یا موهایش، یا اگر خواب خوبی ندارد با پزشک کودکتان مشورت کنید.

دلیل زیادی برای نگرانی وجود ندارد به احتمال زیاد، فرزند شما این عادت را سرانجام خودبه‌خود ترک خواهد کرد، اما اگر حدس می‌زنید این موضوع خیلی طولانی شده است و اگر عادت ناخن جویدن فرزندتان به طور ناگهانی ظاهر و به سرعت زیاد شد با پزشک مشورت کنید. در هر دو صورت، مراجعه به یک مشاور آگاه کودکان هم می‌تواند کار بهتر و درستی باشد.

راه‌های درمان و مقابله با ناخن جویدن کودکان

گرچه ناخن جویدن می‌تواند به یک مشکل مزمن و کلافه‌کننده برای والدین تبدیل شود، اما روش‌های متعددی وجود دارد که والدین می‌توانند به کودکان خود کمک کنند تا رفتار ناخن جویدن خود را کنترل کنند، این روش‌ها عبارتند از:

شناسایی زمان و مکان رفتار: در مرحله اول کودک خود را با دقت مشاهد کنید و زمان و مکانی که فراوانی این رفتار زیاد است را به مدت حداقل یک هفته یادداشت کنید، برای مثال زمانی که او را دعوا می‌کنید و زمانی که تلویزیون نگاه می‌کند.

آگاهی دادن به کودک: او را از رفتارش آگاه کنید، برای مثال می‌توانید وقتی ناخن‌هایش را می‌جود روبروی او آینه بگیرید و از او فیلم برداری کنید و بعد به او نشان دهید و هر از چند گاهی موضوع را با گفتن جملاتی مانند من متوجه می‌شوم ناخن‌هایت را می‌جوی، آیا بچه‌های مدرسه هرگز متوجه این موضوع شده‌اند، گفتن این نکته که دیگران ممکن است آن‌ها را در حال انجام این کار ببینند ممکن است باعث شود شدت این رفتار کاهش یابد.

تحریک کردن دست و دهان کودک: دست کودک را با انجام یک سری کارها درگیر کنید، برای مثال از تیوپ‌های پلاستیکی کوچک و خمیربازی استفاده کنید و به او آب نبات و آدامس پیشنهاد دهید تا دست و دهانش مشغول فعالیتی غیر از ناخن جویدن شود.

ماساژ دادن: انگشتان کودک را روزی سه بار به مدت پنج دقیقه ماساژ دهید، ماساژها باید به شکل دورانی انجام شود. بند بند انگشتان را جداگانه انجام دهید.

تحریک گیرنده‌های لب: برای تحریک لب‌ها از چوب کبریت استفاده کنید. از او بخواهید آن را از یک گوشه لب بدون کمک دندان‌ها به گوشه دیگر لب خود ببرد (در صورت سخت بودن می‌توانید از لوله خودکار و کمک دندان استفاده کنید.)

قرار دادن رمز بین خود و کودک: هیچ‌گاه به صورت مستقیم به کودک واکنش ندهید، به طور مثال نگویید این کار را نکن یا دستش را بکشید می‌توانید به صورت غیرمستقیم او را نسبت به رفتارش هشیار کنیدو از او در انجام کاری کمک بخواهید و او را سرگرم کنید، یک رمز بین خودتان انتخاب کنید، هنگامی که می‌بینید مشغول جویدن ناخن‌هایش است، از کلمه رمز استفاده کنید که بدون اعلام آن به دیگران، به او هشدار دهد. این رفتار به آن‌ها کمک می‌کند تا هنگام انجام این کار آگاهی بیشتری کسب کند و از حالت ناخودآگاه در بیاید.

داستان گفتن: گاهی دادن اطلاعات ساده در قالب داستان می‌تواند کمک کننده باشد، به طور مثال داستان کودکی را تعریف کنید که این کار را می‌کرد و میکروب‌ها چگونه او را مریض کردند.

نادیده گرفتن: سعی کنید اگر کودک در طول روز پنج مرتبه این کار را انجام می‌دهد سه مرتبه نادیده بگیرید و یک یا دو بار فقط اشاره کنید می‌توانید با کودک علامتی را طراحی کنید و به او بگویید هر زمان علامت را دیدی دستت را از دهانت بیرون بیاور.

تشویق کردن: وقتی کودک خود را در حال پیشرفت می‌بینید، تشویق کنید. سرزنش و تنبیه باعث می‌شود که او استرس بیشتری داشته باشد و باعث شود او ناخن‌های خود را بیشتر بجود، هنگام تلاش برای ترک این رفتار، منعطف و حمایت کننده باشید. تقویت مثبت تا حد زیادی جواب می‌دهد، از جدول ستاره‌ها می‌توانید کمک بگیرید، یک نمودار برچسب ایجاد کنید و هر روز علامت‌گذاری کنید که کودک ناخن‌های خود را نمی‌جود. اگر کودک شما نمی‌تواند یک روز کامل را بسازد، ممکن است لازم باشد روز را به چند قسمت کوچک‌تر از زمان تقسیم کنید، مانند قبل از صبحانه یا هنگام شام؛ هنگامی که او مقدار مشخصی از برچسب‌ها را جمع کرد به او جایزه دهید مانند دوچرخه سواری یا پارک برای پنج برچسب.

مواجه‌سازی: از وقوع پیامدهای طبیعی جلوگیری نکنید، بخاطر داشته باشید که پیامدهای طبیعی می‌توانند معلمان خوبی باشند، بنابراین اگر کودک شما گاهی آنقدر ناخن‌هایش را می‌جود که از آن‌ها خون می‌آید و درد می‌گیرد یا می‌سوزد، اظهار تأسف کنید، اما بگذارید ببیند رفتارش چه عواقبی به همراه دارد.

کد خبر 733131

منبع: ایمنا

کلیدواژه: سلامت کودکان سلامت ناخن و استخوان ها آموزش کودکان آموزش مهارت های زندگی رفتارهای اضطرابی کنترل استرس رفتار والدين تکنیک های درمان اضطراب نگرانی والدین مهارت های رفتاری نقش والدین در استرس کودکان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق ناخن جویدن کودکان ناخن جویدن کودک استفاده کنید ناخن هایش اگر کودک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۸۲۱۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا کودکان فرانسوی به خوش رفتار و مؤدب بودن مشهورند؟

کودکان فرانسوی به خوش رفتار بودن مشهورند. آن ها به ندرت کج خلقی و جیغ و داد می کنند، بد غذا نیستند و به همسایه ها مؤدبانه سلام می کنند.

اما آن راز سرّی چیست که والدین فرانسوی با آن چنین فرزندانی تربیت می کنند؟

نخستین سال زندگی کودک

به گزارش روزیاتو، در فرانسه تازه مادرها بعد از ۱۰ هفته مرخصی زایمان به سر کار بازمی گردند. اگر مدت بیشتری در خانه بمانند، ممکن است هزینه ی بیشتری متحمل شوند. بر اساس قوانین فرانسه، مادران می توانند بیشتر از ۱۰ هفته مرخصی زایمان داشته باشند و کماکان شغل خود را هم داشته باشند.

با این حال، دراینصورت مرخصی بعد از ۱۰ هفته بدون حقوق خواهد بود. بعد از دوران مرخصی زایمان، کودک به یک مهدکودک سپرده می شود. کودکان فرانسوی از سن کم با افراد جدید آشنا می شوند، امری که به آن ها کمک می کند بعدها در زندگی سریع تر سازگار شوند و استقلال بیشتری داشته باشند.

کودکان فرانسوی در تخت خود می خوابند

والدین فرانسوی به کودک خود یاد می دهند که در تخت خودش و حتی در اتاق خوابی جداگانه بخوابد. اگر کودک در نیمه های شب از خواب بیدار شود و شروع به گریه کردن کند، پدر و مادر معمولاً چند لحظه ای صبر می کنند تا مطمئن شوند که واقعاً نیازی به حضور آن ها در کنار کودک شان هست یا نه. با این شیوه، کودک رفته رفته به تنها خوابیدن عادت می کند.

آزادی عمل جایگاه مهمی دارد

والدین فرانسوی تا جایی که کودک توان مدیریت امور خود را داشته باشد به او آزادی عمل می دهند. در فرانسه به ندرت می توانید پدر و مادری را در زمین بازی مشغول بازی کردن با کودک خود ببینید. والدین در دعواهای میان کودکان مداخله نمی کنند و اجازه می دهند که آن ها خودشان این موقعیت را رفع و رجوع کنند.

پدر و مادرهای فرانسوی میان شیطنت های معصومانه و بدرفتاری واقعی تمایز قائل می شوند. تنها بدرفتاری است که با تنبیه مواجه می شود تا کودک بتواند فرق این دو را متوجه شود.

پدربزرگ ها و مادربزرگ ها نوه داری نمی کنند

پدربزرگ ها و مادربزرگ ها در تربیت نوه ها نقش حمایتی دارند. دورهمی های خانوادگی معمولاً در تعطیلات آخر هفته یا تعطیلات مناسبتی برگزار می شود. پدربزرگ ها و مادربزرگ های فرانسوی را بیشتر مشغول نوشیدن قهوه در کافه می توان دید تا درگیر مراقبت مداوم از نوه های خود.

چیزی تحت عنوان غذای کودک وجود ندارد

غذا یکی از بخش های اساسی زندگی فرانسوی ها است و وقت ناهار در این کشور می تواند ۲ ساعت به طول انجامد. فرانسوی ها قویاً معتقدند که اعضای خانواده باید دست کم یک وعده در روز را در کنار هم بخورند.

والدین و کودکان از یک غذای یکسان می خورند چون در فرانسه چیزی تحت عنوان غذای کودک وجود ندارد. پدر و مادرها کودک خود را مجبور به خوردن چیزی که دوست ندارد نمی کنند، اما به آن ها اصرار می کنند که غذا را دست کم بچشند و امتحان کنند.

خوش رفتاری اهمیت زیادی دارد

خوش رفتار بودن از اهمیت زیادی برخوردار است و کودکان فرانسوی این را خوب می دانند. آن ها به مهمان ها و همسایه سلام می کنند، در صف بی قراری نمی کنند و در اتوبوس صندلی خود را به سالمندان می دهند. آن ها از سن کم این ۴ جمله ی مؤدبانه را یاد می گیرند: ممنونم، روز بخیر، خواهش می کنم و خداحافظ.

تکنیک آموزش در خانه

والدین فرانسوی معتقدند که کودکی دوران فوق العاده ای است که کودک در آن یاد می گیرد که خیالبافی کند، دنیا را کشف کند و مؤدب و مسئولیت پذیر باشد. به همین دلیل پدر و مادرهای فرانسوی عجله ای برای آموزش خواندن و شمارش به کودک خود ندارند.

تعطیلات آخر هفته روز خانواده است

به عقیده ی فرانسوی ها تعطیلات آخر هفته بهترین زمان برای رفتن به پیک نیک در پارک، درست کردن کباب یا دوچرخه سواری به همراه خانواده است. آن ها اهمیت زیادی برای فعالیت های خانوادگی تعطیلات آخر هفته قائل هستند و از قبل برای آن برنامه ریزی می کنند.

کودکان فرانسوی پول توجیبی می گیرند

کودکان فرانسوی معمولاً هنگام رفتن به فروشگاه به همراه والدین خود بی قراری نمی کنند و وقتی پدر و مادر با درخواست آن ها برا خرید چیزی مخالفت می کنند، جیغ و داد به راه نمی اندازند. آن ها از ۷ سالگی پول توجیبی می گیرند و اجازه دارند که آن را هر طور که مایل اند خرج کنند. مبلغ این پول توجیبی ماهانه معمولاً بر اساس سن کودک تعیین می شود.

کانال عصر ایران در تلگرام